Cosas que no deberían cabrearme (parte 6): la codicia, los que no educan a sus hijos o perros… y lo de los pedos
Voy a rebloguear tu post amigo.., eres sincero y eso cuenta/*/Vaig a rebloguear el teu post amic.., ets sincer i això compta/*/I’m going to reblog your post friend.., you’re sincere and that counts
Supongo que de vez en cuando sienta bien soltar todo el lastre que vamos acumulando.., no soy quien para presumir de pensamientos livianos.., pero estoy en ello. Me lleva ya 14 años entender que vivimos en un «drama» y que cadacual tiene su propio «papel de actor» irrepetible, único e insustituible. Y que todo, todo, todo lo que sucede es parte del «drama», que todo está bien.., ¡aunque no nos guste! Espero conseguir llegar a ese nivel que Dios nos propone: livianos como lo es Él; que para ello somos sus hijos como almas. Tengo cumplidos 71 años.., y espero que para cuando deje este cuerpo ya lo haya conseguido, sinó no voy a aprobar la «asignatura». Y de verdad, deseo con todo mi corazón llegar a ser tan liviano como Él. Gracias amigo por esforzarte, no pares, no pares, porque faltan muchas almas que quieran cambiar su «vibración» para que el mundo pueda dar un salto. (J.Estrems-luminiscencies)
Suposo que de tant en tant es posa bé deixar anar tot el llast que anem acumulant.., no sóc qui per presumir de pensaments lleus.., però hi estic. Ja fa 14 anys que intento entendre que vivim en un «drama» i que cadascú té el seu propi «paper d’actor» irrepetible, únic i insubstituïble. I que tot, tot, tot el que passa és part del «drama», que tot està bé… encara que no ens agradi! Espero aconseguir arribar a aquest nivell que Déu ens proposa: lleus com ho és Ell; que per això som els seus fills com a ànimes. Tinc complerts 71 anys.., i espero que per quan deixi aquest cos ja ho hagi aconseguit, sinó no aprovaré «l’assignatura». I de veritat, desitjo amb tot el meu cor arribar a ser tan lleu com Ell. Gràcies amic per esforçar-te, no paris, no paris, perquè falten moltes ànimes que vulguin canviar la seva «vibració» perquè el món pugui fer un salt. (J.Estrems-luminiscencies)
I suppose that from time to time it feels good to let go of all the ballast that we are accumulating…, I’m not the one to boast of light thoughts…, but I’m working on it. It’s takeing me 14 years to understand that we live in a “drama” and that everyone has their own unrepeatable, unique and irreplaceable “actor role”. And that everything, everything, everything that happens is part of the “drama”, that everything is fine…, even if we don’t like it! I hope to reach that level that God proposes to us: lights as He is; that for this we are his sons as souls. I am 71 years old…, and I hope that by the time I leave this body I will have achieved it, otherwise I will not pass the “subject”. And really, I wish with all my heart to become as light as Him. Thank you friend for making an effort, don’t stop, don’t stop, because there is lacking many souls who want to change their “vibration” so that the world can take a leap. (J.Estrems-luminiscencies)
Muchos sabios han sabido ver la esencia de la inocencia infantil. Seguro que les suena eso de que si no nos hacemos como niños, no entraremos en el cielo (cfr. Mateo 18:3). La candidez de un pequeñajo nos puede enseñar más que muchos sabios. Luego crecen y se creen que lo saben todo. Y no faltarán quienes les enseñen (con palabras o con su ejemplo) a luchar por la vida, a trepar por encima de los demás y a ser egoístas para vivir mejor, aunque sea manifiestamente un camino erróneo. Y si soy un ingenuo, lo prefiero a ser un codicioso ejecutivo de yate y avión privado.
¡Qué suerte tienen los niños por saber divertirse fácilmente! Sencillamente vivir —y vivir sencillamente— no puede ser difícil. Los adultos nos amargamos con miles de pensamientos absurdos, preocupaciones imposibles y pronósticos catastróficos. Nos escondemos la felicidad a nosotros mismos. O puede que sea…